a to katalog wystawy fotograficznej w Wojewódzkim Domu Kultury w Lublinie
Fotografia jest utrwalaniem i przekazywaniem własnego spojrzenia
na rzeczywistość. Nasze widzenie świata, wrażliwość, bogactwo wewnętrzne są
kształtowane, między innymi, przez to co spostrzegamy. A otacza nas, coraz
bardziej, dezindydywidualizujący świat bloków o podobnych fasadach i wnętrzach,
w klatki których wtłoczeni są ludzie wraz z regałami i telewizorami.
Podgrodzie jest naturalnym
skansenem w centrum rozbudowującego się miasta. Miejscem, gdzie każdy dom jest
inny, gdzie każdy dom został z upływem czasu, wzbogacony przybudówkami,
schodkami, gołębnikami i innymi tworami inwencji i rąk kolejnych mieszkańców.
Tu, na Podgrodziu człowiek może stanąć na prawdziwych kamieniach bruku, tu może
przejść po ziemi, tu może wspiąć się
pod górę bez schodów, tu nie spotka tabliczki: „Nie deptać trawników”... Tu
każdy ruch głową, oczami dostarcza nam nowych widoków, wrażeń.
Szkoda, że autorzy w swoich fotografiach pokazali głównie
otoczenie, w jakim przebywają ludzie a mniej ich samych. A przecież tu się żyje
i to pełniej niż w nowych dzielnicach-sypialniach.
Wystawie tej towarzyszy mój lęk przed ludźmi zmieniającymi
świat, chcącymi innych uszczęśliwiać bez ich głębokiego poznania, przed tymi,
którzy wytyczają ścieżki, asfaltują je, strzygą żywopłoty, grodzą trawniki,
ustawiają zakazy, budują bloki...
Mam nadzieję, że Podgrodzie przetrwa (nie tylko na
fotografiach) jako miejsce, gdzie można zetknąć się z innym światem, inną
prawdą człowieka. Wystawa niech będzie zaproszeniem na spacer tą ulicą.
Waldemar Frąckiewicz (komisarz wystawy), 1984
ul. Górna, fot. Piotr BAKUN
1959 fot. Kazimierz Domański
Podgrodzie - jeszcze 6 fot. z 1984
Podgrodzie 1972 - fot. A. Kozłowski
ze zbiorów Muzeum Historii Miasta
stare pocztówki na stronach MDK
LUBLIN stare zdjęcia zbierane przez Mariusza
[Lublin] Stare widoki, fotki, ryciny, plany
Gerald Howson LUBLIN 1959, na Facebooku: Bogdan Frymorgen
stary LUBLIN mało znany i ginący
Waldemar FRĄCKIEWICZ - WIDZENIE: INDEX
Fotografia jest utrwalaniem i przekazywaniem własnego spojrzenia na rzeczywistość. Nasze widzenie świata, wrażliwość, bogactwo wewnętrzne są kształtowane, między innymi, przez to co spostrzegamy. A otacza nas, coraz bardziej, dezindydywidualizujący świat bloków o podobnych fasadach i wnętrzach, w klatki których wtłoczeni są ludzie wraz z regałami i telewizorami.
Podgrodzie jest naturalnym skansenem w centrum rozbudowującego się miasta. Miejscem, gdzie każdy dom jest inny, gdzie każdy dom został z upływem czasu, wzbogacony przybudówkami, schodkami, gołębnikami i innymi tworami inwencji i rąk kolejnych mieszkańców. Tu, na Podgrodziu człowiek może stanąć na prawdziwych kamieniach bruku, tu może przejść po ziemi, tu może wspiąć się pod górę bez schodów, tu nie spotka tabliczki: „Nie deptać trawników”... Tu każdy ruch głową, oczami dostarcza nam nowych widoków, wrażeń.
Szkoda, że autorzy w swoich fotografiach pokazali głównie otoczenie, w jakim przebywają ludzie a mniej ich samych. A przecież tu się żyje i to pełniej niż w nowych dzielnicach-sypialniach.
Wystawie tej towarzyszy mój lęk przed ludźmi zmieniającymi świat, chcącymi innych uszczęśliwiać bez ich głębokiego poznania, przed tymi, którzy wytyczają ścieżki, asfaltują je, strzygą żywopłoty, grodzą trawniki, ustawiają zakazy, budują bloki...
Mam nadzieję, że Podgrodzie przetrwa (nie tylko na fotografiach) jako miejsce, gdzie można zetknąć się z innym światem, inną prawdą człowieka. Wystawa niech będzie zaproszeniem na spacer tą ulicą.
Waldemar Frąckiewicz (komisarz wystawy), 1984
Podgrodzie 1972 - fot. A. Kozłowski
ze zbiorów Muzeum Historii Miasta
stare pocztówki na stronach MDK
LUBLIN stare zdjęcia zbierane przez Mariusza
[Lublin] Stare widoki, fotki, ryciny, plany
Gerald Howson LUBLIN 1959, na Facebooku: Bogdan Frymorgen
stary LUBLIN mało znany i ginący
Waldemar FRĄCKIEWICZ - WIDZENIE: INDEX