Jeśli jakiś obiekt zwrócił Twoją uwagę i chcesz go sfotografować, to teraz koncentruj swoją uwagę nie na nim lecz na jego otoczeniu.
Fotografując, nie patrz przez aparat w oczy osoby portretowanej ale na to co jest na brzegach kadru. Co z tego co tam widzisz jest potrzebne a co nie?


Gdy zrobiłeś już odbitkę, spróbuj obiektywnie na nią popatrzeć, prześledzić wędrówkę oka (uwagi, emocji) po niej.

Oko dąży najpierw do wizualnie najsilniejszych bodźców: miejsc o największych kontrastach (zwłaszcza, gdy są tam ostre kąty), jasnych plam, gdy zdjęcie jest w ciemnych tonacjach, ciemnych plam, gdy przeważa tonacja jasna; miejsc ostrych, gdy przeważają nieostrości; nieostrych (zwłaszcza na pierwszym planie), gdy przeważają ostrości... oko lubi również, przebiegać po liniach (np. horyzontu), po przedmiotach podobnych do siebie, rytmicznie umieszczonych (np. sztachetach płotu). To jest "czysta forma".

Oko zatrzymuje się również przy przedmiotach nieznanych, wyjątkowych, umieszczonych w nietypowym otoczeniu (wywołujących emocje zaskoczenia, zdziwienia, lęku). Są również przedmioty codzienne, na których koncentruje się uwaga oka, gdyż przekazują ważne treści, ważne emocje, są to: twarze, dłonie, ludzie, zwierzęta. To jest treść.

Teraz porównaj, czy silne wizualne bodźce pokrywają się z silnymi bodźcami emocjonalnymi. Czy się wzmacniają? Czy „forma" wizualna jest adekwatna do emocjonalnej „treści". Jeśli nie, to uwaga oglądającego zdjęcie będzie rozproszona, podzielona, widz może nie wiedzieć, „o co tu chodzi", na co ma patrzeć, co jest tu ważne. Czasem możemy celowo wprowadzić taki chaos, ale zdjęcie takie może być odebrane jako mało atrakcyjne.

Zdjęcie nie musi mieć fabrycznego formatu, czasem obcinając jeden bok kilka milimetrów, możesz je znacznie zmienić.


PODSTAWOWE ZASADY TWORZENIA NIE TYLKO FOTOGRAFII:

1.    Każda twórczość jest wchodzeniem w obszary o niewyznaczonych celach, zasadach.

2.    Żadna wymyślona zasada nie ma wartości absolutnej.

3.    Jeśli nie realizujesz wartości absolutnych, to niech podstawową zasadą będzie realizowanie siebie samego.

4.    Chcąc pokazywać innym swoją twórczość, pamiętaj, że nie mniej ważną osobą od Ciebie jest odbiorca.

Które z Twoich zdjęć uważasz za najbardziej Twoje, w którym najbardziej odbija się Twoja osobowość (też to, co do końca nieuświadamiane), które mógłbyś nazwać autoportretem, chociaż nie ma tam postaci ludzkiej? Dlaczego akurat to? Takie uważam za najważniejsze.

Wszystko, co robimy, możemy robić odwrotnie (jasne - ciemne, ostre - nieostre, u góry - u dołu, kontrastowe - miękkie, błyszczące - matowe, proste - skomplikowane, dynamiczne - statyczne, agresywne - pasywne, brutalne - delikatne, przemyślane - przypadkowe, zrównoważone - niezrównoważone, harmonijne - nieharmonijne, wieloznaczne - jednoznaczne...). Spróbuj tego i tego, a może jeszcze trzeciego. W czym najpełniej się wyrażasz? Co współbrzmi z Twoim wnętrzem?

Co Cię zadziwia, urzeka, drażni, cieszy, bawi? Co w Tobie jest, że tak akurat to odbierasz? Co otwiera w Tobie nowe światy, pozwala spojrzeć szerzej, głębiej? Co Cię buduje? Co niszczy schematy w Tobie? Tym wszystkim podziel się z odbiorcą. Nie nudź go. Ale i nie zasypuj pustym krzykiem.