„Przegląd Psychologiczny”
1989, t. XXXII, nr 1
PL ISSN 0048-5675
s. 227 - 239
Człowiek żyje i rozwija się w
kontakcie ze swoim otoczeniem, zarówno społecznym, jak i przyrodniczym. Forma i
funkcjonowanie istoty ludzkiej w dużej mierze zdeterminowane są przez relacje
jej filogenetycznych przodków ze środowiskiem przyrodniczym, przekazane w
dziedziczeniu genotypowym. Dzięki dziedziczeniu kulturowemu, społecznej
organizacji człowiek posiada zdolność wprowadzania bardzo dużych zmian w
zastane środowisko. Zmiany te, w założeniu, mają stwarzać człowiekowi warunki
większego komfortu. Motywowane wybranymi potrzebami, bez uwzględniania ich
różnorodności, mogą stać się czynnikiem obniżającym ten komfort.
Człowiek nie ma wrodzonych mechanizmów
hamowania, modyfikowania swojej ingerencji w środowisko. Aby ingerencja ta
była skuteczna, a więc korzystna dla człowieka, musi być wyposażona w kulturowy
mechanizm jej kontroli, opierający się na możliwie pełnej znajomości
funkcjonowania wielkiego systemu człowiek-świat.
Sozopsychologia - dział psychologii
zajmujący się związkami człowieka z przeobrażonym przez niego środowiskiem –
może być elementem serwomechanizmu takiego systemu, zapewniającego mu homeostazę,
z uwzględnieniem najkorzystniejszych warunków dla osoby ludzkiej.
Znany jest wpływ przeobrażeń
industrialno–ekologicznych na zdrowie somato-psychiczne człowieka. Siła tych
związków znalazła odbicie m.in. w chorobach cywilizacyjnych spowodowanych
tempem i zakresem zmian środowiska. Zdrowie psychiczne, pośrednio somatyczne
oraz funkcjonowanie całości psychofizycznej zależne jest również od
bezpośrednich psychicznych związków z otoczeniem. Świadomość ważności
środowiska jest wprost proporcjonalna do stopnia zagrożenia ekologicznego
(Pietrulewicz, Zaleski, 1984). Środowisko, pole ludzkich zewnętrznych
potencjalności (działań), jest świadomie lub podświadomie odbierane jako
swoiste „zwierciadło” człowieka (Biela, 1986).
W dwukierunkowej relacji człowiek-środowisko ma
miejsce sprzężenie zwrotne. Utrata kontroli nad zmianami środowiska, nad jego
degradacją prowadzi do poczucia alienacji, obniżenia obrazu siebie, zahamowania
tendencji do samoaktualizacji i zachwiania sensu życia (Biela, Juros, Oleś,
1984)
CEL,
METODA I TECHNIKA BADAŃ
Powiązania człowieka z otoczeniem mogą
uwidaczniać się w potrzebach psychicznych jako wyznacznikach tych relacji.
Celem przedstawianych badań jest poznanie tych powiązań przez analizę potrzeb
zaspokajanych w środowisku naturalnym i deprywowanych pod wpływem przeobrażeń
industrialno – ekologicznych.
Eksperymentalna technika badania
deprywacji potrzeb skonstruowana została na podstawie teoretycznych metod
projekcyjnych (Sęk, 1983). Zmienną niezależną w przeprowadzonym eksperymencie
jest zestaw zdjęć. Zdjęcia oraz instrukcja mają pomóc badanemu w projekcyjnym
przeniesieniu się do środowiska podobnego do sfotografowanego. Zmienną zależną
są reakcje na piśmie osób badanych, mające ujawniać ich potrzeby w środowisku
naturalnym i deprywację tych potrzeb pod wpływem przeobrażeń industrialno –
ekologicznych.
Technika badawcza składa się z dwóch
części. W pierwszej badany otrzymuje zestaw 5 fotografii środowiska
naturalnego, w części drugiej - środowiska przemysłowego. Do obydwu zestawów
zdjęć dołączona jest taka sama instrukcja: ,,Wyobraź sobie, że znajdujesz się w
otoczeniu przedstawionym na zdjęciach. Przyjrzyj się tym zdjęciom. Pobądź myślą
w takim otoczeniu i podobnym, w którym byłeś lub w którym mógłbyś się znaleźć.
Napisz o swoich wrażeniach, przeżyciach, odczuciach ... towarzyszących Twojej
obecności w takim otoczeniu. Skorzystaj z początków zdań zaproponowanych na
kartce.
Tu jest …
Tu jestem …
Tu się czuję …
Tu jest mi …
Tu mam …
Chciał(a)bym …
Brak mi …
Mam za dużo …
Mam za mało …
Tu myślę o …
Tu myślę, że …
Pragnę …
Postanawiam …
Przypominam sobie …
Czuję …
Ostateczna wersja instrukcji, początki
zdań oraz fotografie ustalone zostały po badaniach próbnych (15 osób), w wyniku
których zwrócono uwagę na: optymalizację czasochłonności badania przez
ukierunkowanie wypowiedzi na potrzeby, odwołanie się do bezpośrednich
doświadczeń badanego oraz antycypacji zdarzeń możliwych, zwiększenie
różnorodności zdjęć (przestrzeń, niebo, fauna) i wprowadzenie w nie postaci
ludzkiej, ułatwiającej identyfikację z osobą obecną w danym środowisku i
projekcję badanego.
Część pierwsza z I zestawem zdjęć
zmierza do ujawnienia potrzeb psychicznych zaspokajanych w kontakcie ze
środowiskiem naturalnym. Część druga z II zestawem zdjęć nastawiona jest na
ujawnianie deprywacji potrzeb w środowisku przeobrażonym przez przemysł. Obydwa
zestawy czarno – białych zdjęć z instrukcją mają format 48 x 26 cm.
Badano przypadkowo spotkane osoby
siedzące na ławce, czekające na autobus, w schronisku turystycznym, świetlicy,
szkole, kawiarni, domu prywatnym itp. Rejestrowano wiek, płeć, miejsce
zamieszkania (wieś z dala od przemysłu – ośrodek przemysłowy). Przebadano 48
osób – takich, że rozkład ich liczebności według wymienionych klas był
równomierny.
WYNIKI BADAŃ
Na podstawie analizy wypowiedzi osób
badanych ustalono listę potrzeb zaspokajanych w środowisku naturalnym i
deprywowanych pod wpływem przeobrażeń industrialno – ekologicznych (zob.
tab.1).
Liczebności osób ujawniających
określone potrzeby zaspokajane w środowisku naturalnym według malejącej
kolejności przedstawia tabela 2.
Najczęściej ujawniały się potrzeby
związane z regeneracją psychiczną oraz przeżywaniu piękna i ładu. Wystąpiły one
u ponad 80% badanych. Grupę zbliżoną pod względem liczebności (36 – 50 %)
stanowiły potrzeby autorefleksji, wolności, przynależności i poczucia siły.
Około 25% badanych ujawniło potrzeby związane z rozwojem zainteresowań i
potrzeby poznawcze. Potrzeby transcedencji i przestrzeni wystąpiły u mniej niż
15% badanych.
Kolejność deprywacji potrzeb (według
malejącej liczebności) w środowisku zdenaturyzowanym przedstawia tabela 3.
Najczęściej deprywowane były potrzeby
związane z regeneracją psychiczną i potrzeby przeżywania piękna i ładu (u ponad
70% badanych). Poczucie siły deprywowane było u ponad połowy osób, a potrzeby
wolności, jak i przynależności u około jednej trzeciej. U jednej czwartej osób
deprywowana była potrzeba przestrzeni. W mniejszym stopniu deprywowane były
potrzeby poznawcze i autorefleksji. Nie ujawniły się natomiast deprywacje
potrzeb związanych z rozwojem zainteresowań i potrzeby transcedencji.
Dla ustalenia powiązań między
potrzebami zaspokajanymi w środowisku naturalnym a ich deprywacją w środowisku
przemysłowym porównano liczebności z tabel 2 i 3, tworząc ilorazy tych
liczebności dla poszczególnych potrzeb i ich deprywacji oraz porządkując ich
kolejność według malejącej wielkości tych ilorazów. Przedstawia to tabela 4.
Tabela1. Lista potrzeb z egzemplifikacją ujawnień ich
zaspokojenia i deprywacji
Potrzeby |
Typowe
wypowiedzi badanych ujawniające |
|
|
zaspokojenie |
deprywacje |
Związane z regeneracją psychiczną Poznawcze Przeżywania piękna i ładu Rozwoju zainteresowań Autorefleksji Wolności Poczucia siły Przestrzeni Transcendencji Przynależności |
jestem spokojny jest mi dobrze przyjemnie chciałbym to poznać pięknie uprawiać turystykę myślę o sobie jestem wolny czuje się zdobywcą mam nieograniczoną przestrzeń przypomina sobie o Bogu jestem z kimś |
jestem chora zmęczony przygnębiony nic ciekawego brzydko - mam za dużo czasu dla siebie pozbawiona swobody brak mi sił brak mi przestrzeni - czuję się opuszczony |
Tabela
2. Liczebności osób ujawniających określone potrzeby zaspokajane w środowisku
naturalnym
Potrzeby zaspokajane |
Liczebności |
Związane
z regeneracją psychiczną Przeżywania
piękna i ładu |
47 41 |
Autorefleksji Wolności Przynależności Poczucia
siły |
24 21 20 18 |
Związane
z rozwojem zainteresowań Poznawcze |
12 11 |
Transcendencji Przestrzeni |
7 3 |
Tabela
3. Liczebności osób ujawniających deprywację potrzeb w środowisku przemysłowym
Potrzeby deprywowane |
Liczebności |
Związane
z regeneracją psychiczną Przeżywania
piękna i ładu |
46 34 |
Poczucia
siły |
25 |
Wolności Przynależności Przestrzeni |
17 17 11 |
Poznawcze Autorefleksji |
4 4 |
Związane
z rozwojem zainteresowań Transcendencji |
0 0 |
Tabela
4. Kolejność potrzeb ilorazów liczebności osób z ich deprywacją w stosunku do
liczebności osób z ich zaspokojeniem
Potrzeby |
Liczebność osób z deprywacją |
Liczebność
osób z zaspokojeniem |
|
Przestrzeni |
3,67 |
Poczucia
sił |
1,39 |
Związane
z regeneracją psychiczną Przynależności Przeżywania
piękna i ładu Wolności |
0,98 0,85 0,81 0,81 |
Poznawcze Autorefleksji |
0,36 0,17 |
Związane
z rozwojem zainteresowań Transcendencji |
0 0 |
Według wielkości w ten sposób
ustalonych ilorazów można wydzielić grupy potrzeb: o ilorazach zbliżonych do
jedności (związane z regeneracją psychiczną, przynależności, przeżywania piękna
i ładu, wolności), mniejszych od jedności, ale nie równych zeru (poznawcze,
autorefleksji), równych zero (związane z rozwojem zainteresowań,
transcendencji) oraz znacznie większych od jedności (przestrzeni). Potrzeba
poczucia siły według tych wyników znalazła się na granicy wartości zbliżonych
do jedności i znacznie większych od 1.
Statystyczna analiza czynników
kontrolowanych (wiek, płeć, miejsce
zamieszkania) za pomocą Testu chi2 nie ujawniła ich zasadniczego wpływu na
badane potrzeby i deprywacje (patrz: Frąckiewicz, 1986).
DYSKUSJA WYNIKÓW
Pogrupowanie potrzeb według liczebności
może wskazywać nie tylko na ich współwystępowanie, ale i na powiązania
treściowe i podobieństwo pól ich zaspokajania oraz wzajemną stymulację.
Potrzeby związane z regeneracją psychiczną (wśród nich: potrzeby
bezpieczeństwa, redukcji napięć lękowych, intymności, wypoczynku, relaksu,
przeżywania beztroski, marzycielstwa, fantazjowania) ujawniają się i są
zaspokajane w podobnym stopniu, co potrzeby przeżywania piękna i ładu (stałości
praw przyrody, celowości zjawisk i procesów przyrodniczych, związków, analogii
człowiek-przyroda). Przeżywanie analogii człowiek-przyroda poza warstwą
świadomą ujawnić się może również w podświadomych mechanizmach identyfikacji i
projekcji. Przeżycie obiektywnego, zewnętrznego piękna, harmonii, ładu jest
wprowadzeniem takiego samego porządku do świata wewnętrznego człowieka w
momencie bezpośredniego kontaktu z takim przedmiotem zewnętrznym. Tego rodzaju
przeżycie może wywołać trwałą modyfikację w strukturze i funkcjonowaniu osoby.
Osobie o wewnętrznym ładzie łatwiej jest postrzegać harmonię w swym otoczeniu
oraz z tym otoczeniem współgrać. W takich warunkach może zaistnieć sprzężenie
zwrotne dodatnie, powodujące wzrost ładu wewnętrznego i współbrzmienia z
otoczeniem, harmonii systemu człowiek – środowisko. W skrajnych wypadkach
sprzężenie takie może doprowadzić u niektórych osób do przeżycia mistycznego
zjednoczenia z naturą.
Odczuwanie
stałości praw przyrody, w której życiu się uczestniczy, przewidywalność
przyszłości mogą powodować wzrost poczucia bezpieczeństwa, redukcję napięć
lękowych.
Autorefleksja w harmonijnym otoczeniu przyrody
może dostarczać satysfakcji z pozytywnej samooceny. Pozytywna samoocena
pozostaje w silnym związku z zaspokajaniem potrzeb przynależności, poczucia
siły, wolności. Potrzeby te działają na siebie stymulująco, a wraz z
autorefleksją są konieczne w dynamicznym rozwoju osobowości, uwzględniającym
równiż intensywność jakość kontaktów z
otoczeniem. Rozwój osobowości w kontakcie z otoczeniem możliwy jest razem z
zaspokajaniem potrzeb poznawczych i rozwojem zainteresowań stymulowanych przez
środowisko.
Przeżywanie
poczucia nieograniczonej przestrzeni związane jest z potrzebą transcendencji.
Człowiek odczuwający harmonię systemu ja – świat przekracza (transcenduje)
granicę między własną osobą a resztą świata. Pojęcie transcendencji należy do
podstawowych pojęć psychologii humanistycznej, gdzie zwraca się uwagę na
potrzebę przekraczania i poszerzania granic własnej osobowości (Togeson, 1982).
Analiza funkcjonowania człowieka w kontakcie z przyrodą daje perspektywę
wzbogacania treści pojęcia transcendencji o wymiar środowiska przyrodniczego.
Według
koncepcji psychoanalitycznej w zespoleniu z „matką naturą”, dającym pełne
poczucie bezpieczeństwa, można dopatrywać się analogii z okresem życia
płodowego i edypalną tęsknotą dziecka do powrotu do łona matki. Siła tych
związków ujawnia się w wielu mitologiach i religiach. Nie bez znaczenia wydaje
się być to dla rozwoju uczuć patriotycznych.
Środowisko
przeobrażane, bez uwzględniania harmonijnej całości potrzeb człowieka, powoduje
deprywację m.in. potrzeby przeżywania piękna i ładu. Filogenetycznie
uwarunkowana zdolność przystosowawcza do tempa i zakresu zmian może być za
słaba w stosunku do zmian industrialnych. Brak poczucia stałości środowiska,
przewidywalności i celowości jego zmian deprywuje potrzebę bezpieczeństwa i
redukcji napięć lękowych. Utrzymywanie relacji ze środowiskiem ulegającym
zaskakującym zmianom może wpływać na zaburzenie poczucia tożsamości, na uczucia
patriotyczne. Ingerencja w środowisko naturalne, na którą nie ma się wpływu,
powoduje poczucie zagrożenia, lęk, poczucie bezsilności i braku wolności.
Identyfikacja z degradowanym otoczeniem powoduje niską samoocenę i złe
samopoczucie. Wskazują na to konkretne wypowiedzi: „tu czuję się chora”, „czuję
się staro”, „myślę o śmierci”. Poza najczęściej deprywowanymi potrzebami
związanymi z regeneracją psychiczną oraz przeżywanie piękna i ładu dość często
deprywowane są potrzeba poczucia siły i związana z nią potrzeba wolności.
Utworzone
ilorazy bliskie jedności świadczą o zbliżonym stopniu zaspokojenia potrzeb w
środowisku naturalnym do deprywacji w środowisku przemysłowym. Wskazują na dużą
siłę motywacyjną potrzeb ujawniających się niezależnie od stanu i rodzaju
środowiska. O ile trudno określić wpływ rodzaju i stanu środowiska na
ujawnienie się potrzeb poczucia siły, związanych z regeneracją psychiczną,
przynależności, przeżywania piękna i ładu, wolności, o tyle rodzaj i stan
środowiska wyraźnie wpływają na ich zaspokojenie albo deprywację (deprywacja w
środowisku zdenaturyzowanym). Iloraz mniejszy od jedności świadczy o niskim
poczuciu deprywacji potrzeby w środowisku przemysłowym i stosunkowo wysokim
stopniu zaspokojenia jej w środowisku naturalnym. Ilorazy mniejsze od jedności
wskazują na duży wpływ stymulujący środowiska naturalnego na ujawnianie się
potrzeb poznawczych, autorefleksji, związanych z rozwojem zainteresowań i
transcendencji. Siła i jakość bodźców płynących ze środowiska przemysłowego
mogą zmuszać do koncentrowania się na nich, odwracając uwagę od „ja”, od
transcendencji, autorefleksji, niwelując jednocześnie poczucie deprywacji
potrzeb autorefleksji, transcendencji, związanych z rozwojem zainteresowań, i w
konsekwencji negatywnie wpływają na rozwój osobowości.
Iloraz
znacznie większy od jedności, charakterystyczny dla potrzeby przestrzeni, może
wskazywać na subiektywną oczywistość (aż do niezauważenia) zaspokojenia jej w
środowisku naturalnym, a poczucie deprywacji w środowisku przemysłowym.
Poczucie deprywacji potrzeby przestrzeni może być związane z nieakceptacją
środowiska, w jakim się jest, i potrzebą ucieczki z niego. Potrzeba ucieczki
była bezpośrednio wyrażona w wypowiedziach badanych, np.: „chcę stąd uciec”.
Chęć ucieczki podyktowana była nie tylko nieakceptacją środowiska, lecz również
brakiem poczucia siły, wpływu na otoczenie, jego poprawę. Ucieczka, agresja
(autoagresja) są reakcjami na frustrację. Autoagresja ujawniła się
wypowiedziach badanych nie tylko bezpośrednio, np. „chcę się pociąć”, ale
również w obniżonej samoocenie, złym samopoczuciu.
Długotrwałe
stany frustracyjne mogą prowadzić do destrukcji osobowości. Brak pozytywnych
związków z otoczeniem, wyobcowanie mogą doprowadzić do poczucia bezsensu
własnego istnienia, nerwicy noogennej (Frankl, 1971).
WNIOSKI I PROPOZYCJA
BADAŃ
Głębsza analiza wyników badań wskazuje
na funkcjonowanie mechanizmów projekcji i identyfikacji w kontakcie ze
środowiskiem, na dwukierunkową zależność: człowiek – środowisko, oraz na
sprzężenie zwrotne. Zauważa się wyraźny wpływ otoczenia na osobowość, na jej
możliwości rozwojowe – niekorzystny wpływ środowiska zdenaturyzowanego.
Podział
potrzeb jest postulatem teoretycznym, ułatwiającym analizę osobowości w tym
aspekcie, lecz głębsze analizy świadczą o wzajemnym przenikaniu, warunkowaniu,
zawieraniu się ich oraz o konieczności traktowania potrzeb, osobowości, systemu
człowiek – środowisko jako jedności.
Przeprowadzone
badania wymagają dopełnienia przez badania analogiczne deprywacji potrzeb w
środowisku naturalnym oraz zaspokojenia ich w środowisku przemysłowym, a także
w środowisku względnie harmonijnej koegzystencji natury i cywilizacji. Badania
te ujęłyby całość relacji w tym aspekcie oraz umożliwiłyby pełniejsze poznanie
relacji człowiek – środowisko.
Istotne
wydaje się zweryfikowanie hipotezy, czy i w jakiej mierze cywilizacja,
zmieniając strukturę zaspokajania potrzeb, izolując zaspokajanie jednych od
drugich, zmienia strukturę osobowości. Interesujące byłyby badania oparte na
psychologii głębi, dwukierunkowych relacji między środowiskiem a człowiekiem,
pozwalające ustalić zależności między typem środowiska, typem osobowości i
typem kultury. Ciekawa byłaby odpowiedź na pytanie, w jakim stopniu kultura
jest odbiciem dyskomfortu człowieka w relacji ze środowiskiem naturalnym.
Interesujące byłyby również badania osobowościowe uwarunkowań zauważania
określonych aspektów środowiska i podejmowania określonego – ważnego i
obiektywnie, i subiektywnie – przedmiotu (metody) badań.
Ciekawą
rzeczą jest to, że badacz zajmujący się systemem biosfery łączy w sobie postawę
obserwatora z zewnątrz z przynależnością do badanego systemu. Niemożność
izolowania przedmiotu od narzędzi i podmiotu poznania jest charakterystyczna
dla wielu współczesnych nauk, np. fizyki. „Przedmiotem badania nie jest już
natura sama w sobie, lecz natura wystawiona na ludzkie zapytywanie, i w tym
sensie człowiek także i tutaj spotyka samego siebie” (Heisenberg, 1979, s.
120).
BIBLIOGRAFIA
Biela A. (red.), Stres psychiczny w sytuacji kryzysu ekologicznego, Lublin 1984.
- Relationships between ecological crisis situations and personality. Artukuł przedstawiony na Thirt European Conference on Personality, Gdańsk, Sept. 1986.
Frankl V. E., Homo patiens, Warszawa 1971.
Frąckiewicz W., Deprywacja potrzeb psychicznych pod wpływem przeobrażeń industrialno–ekologicznych, KUL, Lublin 1986. Nie opublikowana praca magisterska.
Heisenberg W. C., Ponad granicami, Warszawa 1979, 120.
Pietrulewicz B., Zaleski Z., Deprywacja potrzeb, ocena wartości i decyzje w sytuacji zagrożenia
ekologicznego, [w:] Biela A. (red.), Stres
psychiczny w sytuacji kryzysu ekologicznego, Lublin 1984.
Sęk H., Projekcja,
procesy poznawcze i wybrane założenia metod projekcyjnych, [w:] Paluchowski
W. J. (red.), Z zagadnień diagnostyki osobowości,
Wrocław 1983, 127-159.
Tageson C. W., Humanistic psychology: A synthesis, Homewood 1982, The Dorsey Press.
Waldemar FRĄCKIEWICZ,
DEPRIVATION OF NEEDS IN THE SITUATION OF ECOLOGICAL
TRANSFORMATIONS
„Przegląd Psychologiczny”, 1989, t. XXXII, nr 1, s. 227 - 239. PL ISSN 0048-5675
Summary
The needs satisfied in a natural environment and deprived of in an industrial environment were tested with the use of the experimental projection technique, in which photographs of a natural environment (Part 1) and of an industrial environment (Part 2) and uncompleted sentences with instructions were a stimulating situation.
The analysis of the written answers shows that satisfying the needs of experiencing beauty and order in a natural environment, connected with psychic regeneration, and deprivation of them in a non-natural environment, prevailed in almost all those answers. These needs together with the feeling of strength and freedom constitute the greatest motivating power; the degree of satisfying them (but not their presence) is conditioned by the state of the environrnent.
The natural environment has a stimulating influence on the needs connected with the development of interests, cognitive needs and transcendency needs.
The results indicate a bidirectional relation man — the environment, functioning in it the mechanisms of projection, identification and feedback, as well as the influence of the environment on the state of a person in general, the person's functioning and development, and a harmful influence of a non-natural environment.
Waldemar FRĄCKIEWICZ - WIDZENIE: INDEX